Χαρακτική

  • Γαλάνης Δημήτρης (1879-1966), Παρίσι. Ο κήπος του Κεραμεικού, 1952, γραμμική οξυγραφία, 16,6 x 17,3 εκ. , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Αγγελίδου Δάφνη (1962), Παράθυρο, Έγχρωμη λιθογραφία. 61 x 43,5 εκ. 11/120, ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Αργυράκης Μίνως (1920-1998), Όνειρο, δοκίμιο έγχρωμης μεταξοτυπίας. 63,5 x 49 εκ. , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βακιρτζής Γιώργος (1923-1988), Οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, 1979, μεταξοτυπία, 57 x 39 εκ., 125/240, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βαρλάμος Γιώργης (1922-2013), Κοπέλα καθιστή, 1957, οξυγραφία μαλακού βερνικιού, 31,5 x 19,5 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής, Δήμου Ζίτσας.
  • Βασιλείου Σπύρος (1902/3-1985), Ελληνικό Πάσχα, 1942, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 14 x 12,5 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βελισσαρίδης Γιώργος (1909-1994), Πλωμάρι Μυτιλήνης, 1940, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 29 x 24,3 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βεντούρας Νικόλαος (1899-1990), Κέρκυρα. Φραγκοσυκιά, έγχρωμη γραμμική και τονική οξυγραφία, 28 x 32,5 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γαΐτης Γιάννης (1923-1984), Ανθρωπάκια, έγχρωμη μεταξοτυπία, 50 x 65 εκ., 151/250, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γκαλτέμης Χριστόδουλος (1953), Αθήνα ΄95, 1995, έγχρωμη λιθογραφία, 81 x 52 εκ., 84/180, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γουρζής Π. Γιάννης (1953), Σύνθεση, 1988, γραμμική χαλκογραφία, 3,1 x 1,8 εκ., 16/20, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γράββαλος Παναγιώτης (1933-2014), Καφενείον Κοινότητος, έγχρωμη γραμμική οξυγραφία, 39 x 59,5 εκ., II/XV, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γραμματόπουλος Κώστας (1916-2003), Λουόμενες, 1958, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 41,5 x 53 εκ., 8/40, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Δαγκλής Χρίστος (1916-1991), Φύτεμα καπνού, 1975, λιθογραφία, 44 x 59,5 εκ., 371/590, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Δασκαλάκης Στέφανος (1952), Σταφύλια Ι, 1994, έγχρωμη λιθογραφία, 55,5 x 75,7 εκ., 49/130 , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Δήμου Γιώργης (1910-2006), Το διάβασμα, 1939, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 32,2 x 39 εκ., 7/12, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Δρακούλη Ίρις (1929), Κούργιες, έγχρωμη λιθογραφία, 37,5 x 28,3 εκ., 70/90, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Δρούγκας Αχιλλέας (1940), Άφιξη, έγχρωμη μεταξοτυπία, 74,3 x 96 εκ., 93/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Εγγονόπουλος Νίκος (1907-1985), Από τον Κατσούρμπο στον Χάση, έγχρωμη μεταξοτυπία, 55 x 46 εκ., 163/240, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ζαμπούρα Μαριλένα (1954), Δάσος, 1977, έγχρωμη λιθογραφία, 54 x 40,5 εκ., 9/80, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ζουμπουλάκης Πέτρος (1937), Προσφορά, έγχρωμη λιθογραφία, 34 x 48 εκ., 40/, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ζούνη Όπυ (1941-2008), Ανάβαση, 1989, έγχρωμη μεταξοτυπία, 66 x 48,7 εκ., 64/95, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Θεοδωρόπουλος Άγγελος (1883-1965), Τριαντάφυλλα, 1945-48, έγχρωμη γραμμική οξυγραφία, 37,5 x 28,5 εκ., 2/5, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ιωάννου Γιώργος (1926), Χώρος απομακρυνόμενος, έγχρωμη μεταξοτυπία, 59 x 41 εκ., 73/170, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Καζάκος Βασίλης (1945-2006), Κυριακές, έγχρωμη ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 75 x 59,8 εκ., 79/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κανακάκης Λευτέρης (1934-1985), Πανί, 1976, έγχρωμη λιθογραφία, 51,5 x 70 εκ. 75/75, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κάνθος Τηλέμαχος (1910-1993), Θρήνος γυναικών, από τη σειρά Σκληροί χρόνοι, 1976, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 34 x 29,7 εκ. 25/90, ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Καπελιάρη Ράνια (1960), Το καραβάκι του Αλέξανδρου, 1990, δοκίμιο έγχρωμης λιθογραφίας. 19,3 x 14,2 εκ., 18,4 x 12,4 εκ., 19,3 x 13,6 εκ. , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Καράς Χρίστος (1930), Σύνθεση, έγχρωμη μεταξοτυπία, 96 x 96 εκ. 127/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Καραβούζης Σαράντης (1938-2011), Κεφάλι αγάλματος και παπούτσια, 1985, έγχρωμη μεταξοτυπία, 70 x 49,8 εκ. 135/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κατράκη Βάσω (1909-1988), Μινωικό, 1964, δοκίμιο χαράγματος σε πέτρα. 99 x 51 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κατσουλίδης Τάκης (1933), Λεύκες στη Μεσσήνη, 1960, έγχρωμη ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 34,2 x 50 εκ. XII/XX, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κεσσανλής Νίκος (1930-2004), Σύνθεση, έγχρωμη μεταξοτυπία, 75 x 60 εκ. 182/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κεφαλληνός Γιάννης (1894-1957), Το άλογο, πριν από το 1939, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 23,8 x 20,2 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κεφαλληνός Γιάννης (1894-1957), Προσωπογραφία Δημητρίου Αραβαντινού, μετά το 1938, έγχρωμη ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 37 x 53,5 εκ. 12/20, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κληρονόμος Νικόλας (1954), Πλατεία, έγχρωμη λιθογραφία, 53,8 x 40 εκ. 9/120, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κογεβίνας Λυκούργος (1887-1940), Ο θησαυρός των Αθηναίων στους Δελφούς, (από το λεύκωμα Grèce. Paysages Antiques), πριν από το 1924, γραμμική οξυγραφία, 13,5 x 18,2 εκ. 68/200, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κοκκινίδης Δημοσθένης (1929-2020), Από τη ραψωδία ε της Οδύσσειας, δοκίμιο έγχρωμης μεταξοτυπίας, 61,8 x 87,8 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κορογιαννάκης Αλέξανδρος (1906-1996), Εξηλεκτρισμός, π. 1936, έγχρωμη ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 19 x 23,5 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.

Η νεοελληνική χαρακτική έχει βαθιές τις ρίζες της μέσα στον 19ο αιώνα, μολονότι δεν πρέπει να αποκλειστούν τα θρησκευτικά χαρακτικά, οι «χάρτινες εικόνες». Τα χαρακτικά τον 19ο αιώνα στην Ελλάδα, κυρίως ξυλογραφίες σε όρθιο ξύλο, αρχικά δεν κυκλοφορούσαν ανεξάρτητα από ποικίλα έντυπα (βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες). Οι πρώτοι Έλληνες χαράκτες ήσαν απλοί χειρώνακτες που δούλευαν μέρα νύχτα ως απλοί επαγγελματίες και αμείβονταν πενιχρά, χωρίς να τους αντιμετωπίζει το κοινό τους, η κοινωνία της εποχής τους, ως εικαστικούς καλλιτέχνες.
Μόνο μέσα στον 20ο αιώνα η νεοελληνική χαρακτική αποκτά την αυτονομία της. Μεγάλοι χαράκτες ευρωπαϊκού κύρους, όπως ο Δημήτρης Γαλάνης αναγνωρίζονται και στην Ελλάδα, αντανακλώντας την ακτινοβολία τους σε σύγχρονούς τους Έλληνες χαράκτες, όπως ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος. Από τη δεκαετία του 1930 η χαρακτική και η συναφής της τέχνη του βιβλίου διδάσκεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με πρώτο καθηγητή τον Γιάννη Κεφαλληνό. Οι απόφοιτοι του εργαστηρίου χαρακτικής που συγκρότησε ο Κεφαλληνός συνιστούν τους νέους Έλληνες χαράκτες ανάμεσα τους, ο Α. Τάσσος, η Βάσω Κατράκη, ο Κώστας Γραμματόπουλος, ο Χρίστος Δαγκλής, που κυριαρχούν από τη δεκαετία του 1950 και ύστερα. Στις μεταγενέστερες δεκαετίες η χαρακτική έχει κερδίσει τη θέση της στη νεοελληνική τέχνη, με τις εκθέσεις και τις αγορές έργων της.

  • Κούκος Δημήτρης (1948), Αίγινα, 1980, έγχρωμη μεταξοτυπία, 60 x 88 εκ., 150/195 , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κοψίδης Ράλλης (1929-2010), Σπίτι στα Χανιά, 1980, γραμμική και τονική οξυγραφία, 10 x 14,7 εκ., 13/25, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κωδούνα Κλεοπάτρα (1968), Παράθυρο, 1992-93, δοκίμιο γραμμικής και τονικής χαλκογραφίας, 26,5 x 20 εκ. , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Λακερίδου Γιούλικα (1940), Σαντορίνη, έγχρωμη λιθογραφία, 60 x 40 εκ., 23/75, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Λαμπρόπουλος Κώστας (1954), Λέων, λινόλαιο, 50 x 22 εκ,. 4/7, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μακρής Θανάσης (1955), Τοπίο, έγχρωμη λιθογραφία, 40 x 48 εκ., 9/130, ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μανουσάκης Γιώργος (1914-2003), διαδήλωση 25ης Μαρτίου 1943, 1943, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 5,3 x 12,5 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μαντζαβίνος Τάσος (1958), Μορφή, έγχρωμη μεταξοτυπία, 45,3 x 33 εκ., 12/50, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μανωλίδης Θόδωρος (1940), Τα μοντέλα, έγχρωμη μεταξοτυπία, 96 x 66,8 εκ.. Δ.Ε. 3-5, ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μαρκίδης Χρήστος (1954), Νεκρή φύση, έγχρωμη λιθογραφία, 37 x 49 εκ., 10/75, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μαρούδα Καλλιρρόη (1956), Δάσος, έγχρωμη λιθογραφία, 61,5 x 42,5 εκ., 12/95 , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μαστιχιάδης Φώτης (1913-1997), Κόρη με περιστέρι, δοκίμιο τονικής οξυγραφίας, 14,7 x 9,7 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μελά Εύα (1956), Πουλιά, 1997, έγχρωμη λιθογραφία, 16 x 21,5 εκ., 7/90 , ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζϊτσας.
  • Μοντεσάντου Λουίζα (1917-2007), Το παλιό σπίτι, 1958, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 21,8 x 32,5 εκ,. 4/30, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μόραλης Γιάννης (1916-2009), Café, 1939, δοκίμιο ξυλογραφίας σε πλάγιο ξύλο, 20,5 x 15,6 εκ., essaie 1ον, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μυταράς Δημήτρης (1934-2017), Μηχανή, δοκίμιο έγχρωμης μεταξοτυπίας, 77 x 59,3 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Νικολαΐδη Τόνια (1927-2011), Κορμός, 1992, Δοκίμιο λινόλαιου και επικόλλησης. 28 x 89 εκ.
  • Νικολάου Νίκος (1909-1986), Κορίτσι με ρόδι, έγχρωμη λιθογραφία, 69 x 47,5 εκ. 100/220, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ξενάκης Κωνσταντίνος (1931-2020), Σύμβολα (Asphyxie), 1971, λιθογραφία, 50 x 57 εκ,. 14/50, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Παλαιολόγος Γιάννης (1957-2009), Γυναίκα, δοκίμιο έγχρωμης μεταξοτυπίας, 30 x 39,7 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Πανιάρας Κώστας (1934), Θάλασσα, έγχρωμη μεταξοτυπία, 64 x 94 εκ. 74/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Παντελιάς Μίλτος (1954), Γυμνό, δοκίμιο έγχρωμης μεταξοτυπίας, 42,7 x 64,3 εκ. , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Παπαδημητρίου Ευθύμης (1895-1958), Γυμνό (για το βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη Το τραγούδι της Γης [Ελληνική Συμφωνία]), 1937, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 12,5 x 14,7 εκ., 14/50, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Πράσινος Μάριος (1916-1985), Σύνθεση, έγχρωμη τονική οξυγραφία, 47,5 x 69,5 εκ., 30/65, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σαρακατσιάνος Χρήστος (1937), Ανάκρουση, 1982, έγχρωμη μεταξοτυπία, 47 x 67 εκ., 95/180, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σαρελάκου Ρουμπίνα (1950), Σπίτι, 1978, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 56 x 89,5 εκ., 1/20, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σεμερτζίδης Βάλιας (1911-1983), Υφάντρα, έγχρωμη μεταξοτυπία, 67,5 x 46,5 εκ., 135/180, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Πανταλέων Θόδωρος (1945), Σύνθεση, λιθογραφία, 30 x 23,5 εκ., 67/99, ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σακαγιάν Εδουάρδος (1957), Μορφή, 1991, έγχρωμη λιθογραφία, 38 x 24,5 εκ., 3/30, ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μακρουλάκης Μιχάλης (1940), Κυανή καφετιέρα, 1987, έγχρωμη μεταξοτυπία, 68,5 x 49 εκ., 4/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.

Μόνο μέσα στον 20ο αιώνα η νεοελληνική χαρακτική αποκτά την αυτονομία της. Μεγάλοι χαράκτες ευρωπαϊκού κύρους, όπως ο Δημήτρης Γαλάνης αναγνωρίζονται και στην Ελλάδα, αντανακλώντας την ακτινοβολία τους σε σύγχρονούς τους Έλληνες χαράκτες, όπως ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος. Από τη δεκαετία του 1930 η χαρακτική και η συναφής της τέχνη του βιβλίου διδάσκεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με πρώτο καθηγητή τον Γιάννη Κεφαλληνό. Οι απόφοιτοι του εργαστηρίου χαρακτικής που συγκρότησε ο Κεφαλληνός συνιστούν τους νέους Έλληνες χαράκτες ανάμεσα τους, ο Α. Τάσσος, η Βάσω Κατράκη, ο Κώστας Γραμματόπουλος, ο Χρίστος Δαγκλής, που κυριαρχούν από τη δεκαετία του 1950 και ύστερα. Στις μεταγενέστερες δεκαετίες η χαρακτική έχει κερδίσει τη θέση της στη νεοελληνική τέχνη, με τις εκθέσεις και τις αγορές έργων της.

  • Γιαγιάννος Απόστολος (1945), Βάζο με άνθος, μετά το 1990, χαλκογραφία, 17,3 x 22,8 εκ., 1/5, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βιτσώρης Δημήτρης (1902-1945), Τύπος της Αθήνας, 1937, λιθογραφία με πένα, 27,5 x 17,5 εκ., ΙΑ, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.


Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινιστεί ότι η χαρακτική δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να αποσυνδεθεί από τη ζωγραφική. Βάση και των δύο τεχνών, το σχέδιο. Αρκετοί Έλληνες ζωγράφοι στράφηκαν στη χαρακτική, επιδιώκοντας τη διάδοση των έργων τους. Είναι αλήθεια ότι το χαρακτικό έργο, όπως και οποιαδήποτε καλλιτεχνική δραστηριότητα απαιτεί την παρουσία και τη μετοχή του δημιουργού – μόνο τότε θεωρείται γνήσιο· διαφορετικά, πρόκειται για απλή αναπαραγωγή. Δεν θα πρέπει όμως να ανάγεται σε πρόβλημα άλυτο η ελευθερία κάθε καλλιτέχνη να εργάζεται στη χαρακτική: η τέχνη της χάραξης οποιουδήποτε υλικού δεν είναι, φυσικά, αποκλειστικό προνόμιο των χαρακτών. Ο Κώστας Μαλάμος με τη συλλογή χαρακτικών του, έδωσε ένα μέτρο – μάθημα της ανεξιθρησκίας του στην ιερότητα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, εντάσσοντας και έργα ζωγράφων στη συλλογή του.

Δημήτρης Παυλόπουλος

Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης
στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

  • Σιάμκουρη Μάγδα (1951), Δειλινό, έγχρωμη λιθογραφία, 50 x 70 εκ., 23/89, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σικελιώτης Γιώργος (1917-1984), Ευαγγελισμός, 1970-75, έγχρωμη μεταξοτυπία, 47 x 32 εκ., 225/250 , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σκουλάκης Δήμος (1930), Σταθμός Πειραιά, 1997, έγχρωμη λιθογραφία, 66,7 x 43,3 εκ., 12/150, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σόρογκας Σωτήρης (1936), Παλιά άμαξα, έγχρωμη μεταξοτυπία, 44 x 34,8 εκ., 132/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σπεράντζας Βασίλης (1938), Τα φρούτα, 1991, δοκίμιο έγχρωμης μεταξοτυπίας, 49 x 70 εκ. Δοκίμιο 2/9, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σπυρόπουλος Γιάννης (1912-1990), Μεταίχμιο, έγχρωμη μεταξοτυπία. 31,5 x 49 εκ., 89/130, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σταθόπουλος Γιώργος (1948), Κοπέλα με άρπα, έγχρωμη μεταξοτυπία, 60 x 90,8 εκ., 60 x 90,8 εκ., 19/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Τάσσος Α. (1914-1985), Χωριάτικος γάμος, 1947, έγχρωμη ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 42,5 x 54,3 εκ., 5/10, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζϊτσας.
  • Τηνιακός Δημήτρης (1914/20-1997), Τοπίο της Άνδρου, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 67,5 x 48 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Τσάκαλη Άννα-Μαρία (1959), Οκτώβρης, έγχρωμη λιθογραφία. 47 x 66,5 εκ., 8/140, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Τσαρούχης Γιάννης (1910-1989), Ζεϊμπέκικο, έγχρωμη μεταξοτυπία, 49 x 80 εκ., 36/190, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Τσόκλης Κώστας (1930), Δέντρο, έγχρωμη μεταξοτυπία,. 88 x 62 εκ., 175/180, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζϊτσας.
  • Χάρος Βασίλης (1938-2000), Νεκρή φύση, 1977, έγχρωμη λιθογραφία, 58,7 x 28,7 εκ., 1/15, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Χατζηκυριάκος – Γκίκας Νίκος (1906-1994), Επιτύμβιο, γραμμική οξυγραφία, 12 x 8,8 εκ., ΠΙνακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ψυχοπαίδης Γιάννης (1945), Ο ύπνος, 1991, έγχρωμη μεταξοτυπία, 66,5 x 64,9 εκ., 14/180, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Άλας Λάμπρος (1927), Γυναίκα, έγχρωμη λιθογραφία, 44 x 40,2 εκ., 33/60, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ανούση-Ηλία Ρένα (1934), Παιδί, 1990, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 58,8 x 46 εκ., 1/2, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Αστεριάδης Αγήνωρ (1898-1977), Τα μπουζούκια, 1968, λινόλαιο, 31 x 38,5 εκ., 6/30, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βαρλάμης Ευθύμης (1942-2016), Παναγία Βρεφοκρατούσα, δοκίμιο λιθογραφίας, 35 x 44 εκ. , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζϊτσας.
  • Γέρος Δημήτρης (1948), Η ανοιχτή πόρτα, έγχρωμη μεταξοτυπία, 50 x 70 εκ., 120/195, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γιαχανατζή Νέλλη (1952), Κρασί-Σταφύλι, 2014, χάραγμα σε πηλό, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Γριμάλδη-Κορομηλά Ράνια (1944), Γάτα, 2013, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο. 29 x 42 εκ., 5/30, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Δεσεκόπουλος Νίκος (1956), Ταξιδιωτικά: Ζίτσα, 2013, ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 1/30, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ζωΐδη Πόπη (1950), Συγκάτοικοι, 2006, γραμμική και τονική οξυγραφία, 20 x 20 εκ., 1/30, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Καλογεροπούλου Σοφία (1946), Άτιτλο. έγχρωμη μεταξοτυπία, 66 x 83,5 εκ., 28/180, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Καψιδάκης Γιάννης (1957), Συμπόσιο χαρακτικής Ι, 2013, δοκίμιο οξυγραφίας. 39,7 x 24,4 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κολιός Γιάννης (1964), Fakir 1, 2012, punta secca, 29 x 20 εκ., 4/7, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζϊτσας.
  • Κότσαρης Γρηγόρης, Κρασί-Σταφύλι, 2014, έγχρωμη ξυλογραφία σε πλάγιο ξύλο, 29,5 x 21 εκ., 1/1, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Κότσαρης Μιχάλης, Κρασί-Σταφύλι, 2014, έγχρωμο λινόλεουμ, 11 x 9 εκ., 1/3, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Μάνου Έφη (1958), Του ανθρώπου, 1990, χαλκογραφία, 19,5 16,5 εκ., 7/8 , Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Οικονομόπουλος Νικόλαος (β’ μισό 19ου αι. – α’ μισό 20ου αι.), Μάχη Ανδρέα Μεταξά παρά τω Λάλα, 1891, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 15,5 x 11,8 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Παρασκευάς Η. Σταύρος (π. 1867-1927), Ο Υψηλάντης δεχόμενος τον υπέρ της Ελευθερίας Αγώνα, 1891, ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 19,5 x 13 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σπύρου Μαρία, Garde I, 2010, οξυγραφία, 24 x 34,5 εκ., 5/9, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Σπυριούνης Κώστας (1965), Άτιτλο. δοκίμιο έγχρωμης λιθογραφίας, 33 x 24,3 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Στεφάνου Τάκης (1945), Συνάντηση, 1998, έγχρωμη λιθογραφία, 41 x 31,5 εκ., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Φασιανός Αλέκος (1935), Ζευγάρι, έγχρωμο λινόλαιο, 49,5 x 57 εκ., 22/50, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζϊτσας.
  • Αλκαλάη Άρτεμις (1957), Άτιτλο. χαλκογραφία, 17 x 16 εκ., 1/8, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Ανδρέου Ιωάννης (1960), Κουκουβάγια, έγχρωμη βαθυτυπία, 16,5 x 10 εκ., H.C., Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
  • Βαμβατήρα Μάγδα (1946), Άρπα, 2000, δοκίμιο ξυλογραφίας σε όρθιο ξύλο. 10,8 x 8 εκ., δοκίμιο 6/7, Πινακοθήκη Χαρακτικής Δήμου Ζίτσας.
Αρέσει σε %d bloggers:
search previous next tag category expand menu location phone mail time cart zoom edit close